Живееш, работиш, твориш… вървиш напред и правиш нещо. Поне така си мислиш. Щастлив си от това и намираш смисъл дори и в дребните неща.
Живееш… както си го направиш.
Твориш… както те бута въображението и вътрешната нагласа.
Работиш … а на работното място май прекарваме по-голямата част от съзнателния ден.
В някакъв миг, обаче, който може да е всеки и съвсем произволно избран и ситуиран в пространството и времето, стигаш до прозрението, че нещо ти куца… т.е. недостига, за да се чувстваш все така мотивиран, все така доволен… Просто установяваш, че парите не са всичко на този свят. Далеч по-важно е да си мотивиран и доволен от това, което правиш.
Мечтая си да можех да се мотивирам само от парите. Но не мога.
Започвам да си мисля, че винаги има нужда от промяна.
Затова, вероятно трябва да помисля за смяна на платната.
Хубавото е, че знам в какво платно искам да карам.
Остана само да се включа в движението.
сряда, 11 април 2007 г.
Абонамент за:
Коментари за публикацията (Atom)
Няма коментари:
Публикуване на коментар